Ten pierwszy spektakl od razu ujawnił niezwykły talent komiczny dwóch młodych aktorów, Dawida i Krzyśka i stał się punktem wyjścia do rozpoczęcia profesjonalnej działalności artystycznej.
co ma serial do damskiej torebki”
Drugim przedstawieniem tylko potwierdziliśmy, jaką zdolną jesteśmy ekipą i jakie pokłady dowcipu w nas drzemią. A ponieważ śmiech to zdrowie, mamy zamiar zastąpić kulejący NFZ i poważnie zadbać o kondycję mieszkańców gminy.
Można połączyć przyjemne z pożytecznym. Podczas Dnia otwartego czarowaliśmy dowcipem potencjalnych uczniów naszych szkół, zachęcaliśmy i przymilaliśmy się ślicznie, aby szeregi naszego kabaretu zasilić o nowe talenty, a liczbę uczniów powiększyć o co najmniej trzydziestu następnych młodych zdolnych.
Po drobnej przeróbce ten sam tekst wykorzystaliśmy, żegnając czule i we łzach koleżanki i kolegów maturzystów. W dodatku wtedy właśnie się okazało, że ktoś nam gwizdnął słynną ławeczkę. Ciekawe, czy znajdzie się do następnego przedstawienia?
Zgodnie z obietnicą daną naszej wiernej publiczności podczas poprzedniego spektaklu przygotowaliśmy specjalne eurowydanie kabaretu. Widzów tym razem mieliśmy głównie dorosłych, ale jak zwykle się podobało. Ale ławeczka jeszcze się nie odnalazła.
W Dzień Edukacji Narodowej też może być śmiesznie. I właśnie tak było, kiedy wystawiliśmy piąty z kolei spektakl. Tym razem rozprawiliśmy się z problemem trudnej młodzieży, począwszy od czasów kamienia łupanego, poprzez zabory, aż po współczesność. No i nasi aktorzy okazali się przy tym poliglotami w prawdziwie światowym stylu.
Krzysiek Wardzyński i Dawid Jeleń, nasi kabaretowi amanci, tak bardzo zżyli się z atmosferą przedstawień, że nawet na własnej studniówce postanowili zamienić pantofle na gumofilce i opowiedzieć kolejną historię o perypetiach Staśka i Władka...
Stajemy się znani nie tylko wśród zaprzyjaźnionych fanów z Nowego Miasta, czy dziennikarzy "Płońszczaka". Znają nas, a właściwie, chcą lepiej poznać także Ciechanowianie...
Na kolejny spektakl naszego kabaretu uczniowie, nauczyciele i mieszkańcy Nowego Miasta musieli trochę poczekać. Trochę, to znaczy od października do marca. Ale opłaciło się. Siódme z kolei przedstawienie znów rozbawiło publiczność, dotyczyło bowiem relacji damsko-męskich i chociaż, przekornie, pokazaliśmy je już po Dniu Kobiet, to często do daty 8 marca nawiązywaliśmy...
Ponieważ rok 2013 był oficjalnie poświęcony naszemu największemu skamandrycie, Julianowi Tuwimowi, postanowiliśmy ten fakt wykorzystać, aby publiczności przypomnieć tego niezwykłego poetę i zdolnego kabareciarza...
Ponieważ na początku maja otrzymaliśmy zaproszenie, aby swoimi występami uświetnić dziesiątą rocznicę założenia Domu Pomocy Społecznej w Karolinowie, postanowiliśmy przygotować na ten dzień spektakl szczególny, tematycznie związany z mieszkańcami i pracownikami DPS...
Po raz kolejny kabaret "Bez wazeliny... " składał życzenia pracownikom oświaty z okazji ich święta. I znowu dostało się władzom, tym ministerialnym, parabankom i ludzkiej głupocie....
Kto jeszcze pamięta "Hymn młodzieży socjalistycznej? Nasza opiekunka. Dlatego obchody święta kobiet odbyły się "po komunistycznemu": z goździkiem, parą rajstop dla pań i hymnem w nowej wersji. Był też Kuba Zieliński w roli pani sklepowej, mały dziki Nowaliniak, i ładne dziewczyny z chóru. I znów było śmiesznie. Zwłaszcza, kiedy chłopcy tańczyli.
Z tego święta jeszcze się nie śmialiśmy. Dziś było pierwszy raz. Olka (Czekalska) i Grzesiek (Wiktorowicz) zagrali małżeństwo z mnóstwem pięknych śpiewających dzieci (klasy I_III). Natalka (Chojnacka) zrobiła wywiad z łobuziakami z podwórka (klasa VIa) i zrobiło się miło, nastrojowo i rodzinnie. Jak to w takie święto.
"Przyszła pora na Telesfora". Dwa razy udało się wymigać. Teraz już nie. Musieliśmy przygotować przedstawienie na kolejny Jarmark Nowomiejski. I znowu nam wyszło. Trochę muzyki, aluzje literackie, malarskie i do aktualnej sytuacji politycznej udało się zestroić w jedno z opowieścią o rozwścieczonej Oleńce Billewiczównie i doskonalącej się we władaniu szablą Basi Wołłodyjowskiej. A wszystko to na tle potopu szwedzkiego i historii Nowego Miasta.
Szkolny Kabaret Prześmiewców „Bez wazeliny, czyli… zagubieni w polu kukurydzy”
Zamiast wstępu.
Pomysł powstania kabaretu narodził się przypadkowo. Oto Samorząd Uczniowski LO chciał uczcić trzydziestą rocznicę ogłoszenia stanu wojennego w Polsce, a w dodatku chciał to zrobić ciekawie, niebanalnie i bez nachalnej dydaktyki. Na dodatek okazało się, że dwóch chłopaków z II LO ma talent aktorski i wielką ochotę na występy. Nie pozostało nic innego, jak dopisać do tego wszystkiego scenariusz, zrobić tysiąc dwieście prób i wystawiać. A kiedy już raz się zaczęło, szkoda było przerwać, tym bardziej, że do występów rwali się już nie tylko Krzysiek z Dawidem, czyli ławeczkowi Bolek i Stasiek, ale też kilka osób z gimnazjum i z podstawówki. W dodatku Krzysiek i Dawid uznali, że bez kabaretu to oni żyć już nie potrafią i to głównie z ich inicjatywy kabaret uznano za powołany do życia.
Pierwsze przedstawienie pod właściwą już nazwą ( drugie, jeśli liczyć występ o stanie wojennym) odbyło się 28 lutego 2012r. i zebrało gromkie brawa oraz ciepłe recenzje nie tylko kolegów z klasy, ale też mieszkańców Nowego Miasta i okolic. Wkrótce się miało okazać, że dla niektórych z nich występy naszej grupy stanowią stały punkt w ich kulturalnym kalendarzu wydarzeń. Szantażują nas wręcz i zastraszają, aby skłonić do przygotowania kolejnego spektaklu. I tak to się toczy. W ciągu roku udało nam się wystawić pięć spektakli, każdy na inny temat i z wykorzystaniem innych form artystycznych. Cieszymy się, że mamy stałą widownię, mnóstwo zapału i ciągle parę pomysłów na skecze.
W skład grupy kabaretowej wchodzą:
- uparcie bezrobotni smakosze mleka
- zmienne jak… kobiety
- eleganccy i grzeczni (na swój sposób)
- zagubieni nie tylko w polu kukurydzy
- rezolutne sąsiadki zwolenniczki matriarchatu
- ciągle w nowej roli
- feministki z wybiegu
- szalone miłośniczki głośnej muzyki
- niedające się powstrzymać od śpiewania pacholę
